Χρυσή αυγή: Πως έφτασε απ’την αφάνεια στο 10% σε οκτώ μόλις μήνες

Aρχική δημοσίευση: www.enallaxnews.gr 06/09/2012

Μέχρι πριν από ένα χρόνο η Χρυσή αυγή εκπροσωπούσε ένα ασήμαντο ποσοστό των ψηφοφόρων το οποίο ήταν φυσιολογικό και υπάρχει σε πάρα πολλές χώρες. Ήταν το κομμάτι εκείνο του πληθυσμού που συνειδητά ταυτιζόταν με τον ακροδεξιό εθνικιστικό χώρο. Αποδεχόταν μάλιστα τη βία ως απαραίτητο μέσο εφαρμογής των ιδεολογικών του πεποιθήσεων αγνοώντας την παράνομη και εγκληματική φύση αυτής της πρακτικής.

Η οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα πριν την κρίση δεν άφηνε περιθώριο για να αυξήσει η οργάνωση την επιρροή της. Αρχικά, η οικονομικη εξαθλίωση του πληθυσμού δεν είχε προχωρήσει σε τόσο βάθος. Στο επίπεδο της πολιτικής, ο ΛΑ.Ο.Σ. του κ. Καρατζαφέρη κάλυπτε τα συντηρητικότερα στρώματα της λαϊκής δεξιάς όπως και τα πιο ήπια κομμάτια των εθνικιστών. Σε κοινωνικό επίπεδο ήταν πολύ πιο ήπιο και το κλίμα με τους μετανάστες. Η συντρηπτική πλειοψηφία μέχρι πρόσφατα ήταν οι Αλβανοί, οι οποίοι αφομοιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό και δε διέγειραν ιδιαίτερα τα ξενοφοβικά αισθήματα των Ελλήνων. Μάλιστα, η οικονομική ευημερία των τελευταίων δύο δεκαετιών, όχι μόνο άμβλυνε τις εντάσεις και τα πάθη εναντίον των αλλοδαπών κατοίκων, αλλά τους αξιοποίησε και σαν φθηνά ανασφάλιστα εργατικά χέρια.

Από το 2010 και την «έλευση» της κρίσης όλα αυτά άλλαξαν άρδην. Το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού εισήλθε σε ένα στάδιο εξαθλίωσης με την ανεργία να σκαρφαλώνει πλέον σε επίπεδα του 24%. Οι τιμές στην αγορά αντιθέτως ανεβαίνουν, οι μισθοί πέφτουν και κυρίως υπάρχει η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα που τρομοκρατεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τους πολίτες όσο και η διάσωση της χώρας δεν έχει οριστικοποιείται. Σε όλα αυτά προστίθεται ένα πολύ σύνθετο και ακαταλαβίστικο για τους περισσότερους διεθνές οικονομικό περιβάλλον με τους πολιτικούς να θολώνουν περαιτέρω τα νερά με τη διγλωσσία τους, την απρόσεκτη και στρατηγικά παλαιοληθική και καταστροφική επικοινωνιακή στρατηγική και ξένους παράγοντες να τοποθετούνται εχθρικά εναντίον της Ελλάδας.

Στο επίπεδο της πολιτικής, η συμπόρευση του ΛΑΟΣ με τις αντιδημοφιλείς «μνημονιακές» δυνάμεις σε συνδυασμό με την απαξίωση των πολιτικών των δύο εκπροσώπων του δικομματισμού και την αδυναμία των τελευαίων να επιτύχουν την αυτοκάθαρσή τους και να βρουν τον τρόπο να εμπνεύσουν εκ νέου τους πολίτες δημιούργησαν ένα μεγάλο κενό στην εκλογική βάση. Μέχρι το χειμώνα του 2012, ο ΛΑΟΣ και η Νέα Δημοκρατία προστάτευαν το αμαρτωλό πολιτικό παρελθόν τους στην Ελλάδα της διαφθοράς και της υπερσπατάλης με την αντιμνημονιακή τους στάση διατηρώντας τη μερίδα του λέοντος στο δεξιό ακροατήριο. Όταν χρειάστηκε να συνδράμουν στο να μη χρεωκοπήσει η χώρα μπαίνοντας στην «μνημονιακή» κυβέρνηση, οισυντηρητικότεροι και οικονομικά πιο αδαείς ψηφοφόροι τους απομακρύνθηκαν.

Στο κομμάτι της κοινωνίας, η αθρώα έλευση μεταναστών από τη μέση ανατολή και τη βόρεια αφρική και ειδικά η εγκατάστασή τους στο κέντρο της Αθήνας αύξησαν τις φοβίες –όπως και τα επίπεδα εγκληματικότητας φυσικά-, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της Αθήνας να επιθυμεί την απομάκρυνσή τους. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και την εγκληματική αδράνεια της αστυνομίας και την απουσία σχεδίου από την πλευρά του κράτους για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος.

Η Χρυσή αυγή επενέβη ακριβώς σε αυτά τα σημεία και κάλυψε αυτά τα κενά. Αρχικά, τοποθετήθηκε έξυπνα απέναντι στα οικονομικοπολιτικά προβλήματα. Μίλησε με γλώσσα πολύ απλή, βρήκε και αυτή το μνημόνιο ως αποδιοπομπαίο τράγο για τα δεινά των Ελλήνων και τοποθετήθηκε ενάντια σε οποιαδήποτε επέμβαση ξένων στα εσωτερικά της χώρας. Για ένα πολύ μεγάλο και ανεκπαίδευτο κομμάτι του δεξιού ακροατηρίου οι απλές εξηγήσεις και τα «σταράτα» λόγια αρκούν σαν λύση για τα προβλήματα.

Επίσης, στο κομμάτι του μεταναστευτικού ζητήματος, η Χρυσή αυγή σχεδόν αντικατέστησε την αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας και με μεθοδολογία που θα ζήλευε και η Καμόρα πούλησαν προστασία στους πολίτες της Αθήνας με αντάλλαγμα την ψήφο τους. Βέβαια, η Χρυσή αυγή δεν ενήργησε ευκαιριακά. Οι επεμβάσεις της είναι αποτέλεσμα της ιδεολογίας της. Η απουσία σχεδίου ενέργειας της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας όμως ήταν που επέτρεψε στην παράταξη αυτή να μπει στη Βουλή.

Η ψήφος των κατοίκων του κέντρου της Αθήνας και οι ψήφοι των υπερσυντηρητικών και των ακροδεξιών επαρκούν όμως για να εξηγήσουν την άνοδο της Χρυσής αυγής μέχρι τα επίπεδα του 4-5%. Το στοιχείο που διπλασιάζει τη δύναμή τους πλέον είναι άλλο. Είναι η νέα γενιά. Ηλικίες από 20 μέχρι 35 που δεν έχουν έντονες κομματικές και ιδεολογικές αφετηρίες και βλέπουν το σάπιο πολιτικό και κομματικό συστημα του παρελθόντος να μην απολογείται, να κρύβεται πίσω από ξένες δυνάμεις και μνημόνια και να μην αλλάζει, αλλα μόνο να ανακατεύει την τράπουλα. Ως εκτούτου, η Χρυσή αυγή με την απλοϊκή επιχειρηματολογία της και την απόστασή της από τα κέντρα συμφερόντων και την απαξιωμένη γενιά των πολιτικών κατάφερε να κερδίσει ένα μεγάλο κομμάτι της απολιτίκ νεολαίας. Είναι φυσιολογικό μάλιστα να το διατηρήσει όσο τα «κόμματα εξουσίας» δεν προχωρήσουν σε μια ουσιώδη αυτοκάθαρση και δε προσφέρουν εκ νέου στους ψηφοφόρους μια πραγματικά αξιοπρεπή και ελπιδοφόρα επιλογή από το δημοκρατικό χώρο.

Κλείνοντας, το μόνο που αξίζει περαιτέρω να σημειωθεί είναι ότι η Χρυσή αυγή πολύ δύσκολα θα υπερβεί το 10-15%. Ούτε 10% των ψηφοφόρων της σήμερα είναι βέβαια εθνικιστές, ούτε η Χρυσή Αυγή μπορεί να σηκώσει το πολιτικό βάρος αυτού του ποσοστού. Οι πιο απολιτίκ ψηφοφόροι που είναι εύπιστοι σε τέτοιες πρωτοβουλίες έχουν δημοκρατικά αισθήματα και δύσκολα θα επιλέξουν τη Χρυσή αυγή ως εναλλακτική επιλογή σε μεγαλύτερα ποσοστά από τα σημερινά. Μάλιστα, αν η διάσωση της Ελλάδας οριστικοποιηθεί φέτος το φθινόπωρο, η Νέα δημοκρατία θα έχει μια καλή ευκαιρία να ανακαταλάβει και τις δεξιότερες παρυφές του δεξιού ακροατηρίου ώστε να επιστρέψει η Χρυσή αυγή σε πολύ χαμηλότερα ποσοστά.