Quo vadis Αλέξη?

Aρχική δημοσίευση: www.enallaxnews.gr 05/12/2012

Οι τελευταίες δύο τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή και σε εκδήλωση του Ελληνο-αμερικανικού επιμελητηρίου το βράδυ της Τρίτης σχετικά με τη στάση του ενιαίου πλέον κόμματος απέναντι στο μνημόνιο, το Ευρώ, τις μεταρρυθμίσεις και το ρόλο του κράτους και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να εγκαταλείπει πλέον τις θέσεις για τη μονομερή καταγγελία του μνημονίου, την πιθανότητα εξόδου από το Ευρώ, την άρνηση των μεταρρυθμίσεων και τις απειλές προς τους επενδυτές ότι θα αποτύχουν αν έρθουν στην Ελλάδα. Αντ’αυτών, ο Αλέξης Τσίπρας προτείνει την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, εγγυείται την παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ, τονίζει 6 τομείς οι οποίοι χρειάζονται μεταρρυθμίσεις, προτείνει χαμηλότερη φορολογία και τέλος εγγυείται ότι το ελληνικό κράτος δεν θα αποτελέσει εμπόδιο για τις ξένες επενδύσεις, κατηγορώντας το διεφθαρμένο σύστημα των καρτέλ που με πολιτική κάλυψη υποσκάπτει την ανταγωνιστικότητα.

Οι νέες αυτές τοποθετήσεις είναι η αλήθεια ότι υπήρχαν από αρκετά πιο παλιά στην ατζέντα του Σύριζα και ειδικά του Συνασπισμού. Μέχρι σήμερα όμως βρίσκονταν επικοινωνιακά στην αφάνεια και αυτό αποδεικνύει ότι η ριζοσπαστική στάση του Σύριζα μέχρι τη στροφή των τελευταίων ημερών ήταν απλά μία ρητορική που στόχευε αποκλειστικά στην άυξηση των ποσοστών της παράταξης.

Η στροφή αυτή στη …λογική μπορεί να αποδωθεί πλέον στην προοπτική που έχει πλέον ο Σύριζα να κυβερνήσει. Ταυτόχρονα, η νίκη του Τσίπρα στις εσωτερικές εκλογές με 75% έναντι του 25% του «Αριστερού Ρεύματος», σηματοδοτεί και την ήττα του φορέα στον οποίο ίσως οφείλονταν οι πολύ ριζοσπαστικές τοποθετήσεις του παρελθόντος. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι με τη συνιστώσα αυτή πολιτικά ηττημένη, το τοπίο έχει ξεκαθαρίσει και ο Σύριζα κάνει μία στρατηγικά δυναμική κίνηση για να καταλάβει τον κεντροαριστερό χώρο, βλέποντας και το ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ να περιορίζονται πλέον σε πολύ χαμηλά ποσοστά.

Ο Σύριζα όμως βρίσκεται σήμερα στο σημείο στο οποίο πρέπει να διαλέξει ποιά θα είναι η επόμενη μέρα. Από τη μια έχει τη δυνατότητα να γίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική δύναμη με ρεαλιστική ατζέντα και διαφανείς πρακτικές. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μάλιστα φαίνεται να έχει πάρει το μάθημά του από την κρίση και να είναι έτοιμο να στηρίξει ένα τέτοιο κόμμα χωρίς να περιμένει εκλογικά ανταλλάγματα. Να στηρίξει δηλάδη έναν εκπρόσωπο που θα εξασφαλίζει πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη και όχι ένα κράτος παροχών.

Από την άλλη υπάρχει ένας πολύ δύσκολος γρίφος τον οποίο καλείται να λύσει ο Αλέξης Τσίπρας. Το πως θα γίνει ανώδυνα η αποκόλληση του Σύριζα από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της ατζέντας του στο οποίο όμως είναι ενμέρει δέσμιος. Είναι δεδομένο ότι ο Σύριζα έχει συγκεντρώσει το υψηλό ποσοστό του βασιζόμενος σε ένα μεγάλο βαθμό σε όσους βλέπουν τα μνημόνια ως αιτία των προβλημάτων της Ελλάδας και έβρισκαν μέχρι σήμερα το Σύριζα ως το δυναμικότερο εκφραστή αυτής της άποψης. Επίσης με την κίνηση του Σύριζα προς το ρεαλισμό, υπάρχει κίνδυνος να εμφανιστεί κάποια καινούρια ριζοσπαστική αντιμνημονιακή κίνηση η οποία να ψαλιδίζει από τα αριστερά το ποσοστό του Σύριζα με τον ίδιο τρόπο που εμφανίστηκαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες που ψαλίδισαν ένα 7-8% απο τη ΝΔ. Ως εκτούτου, κλειδί θα είναι και η στάση του ηττημένου στις εσωκομματικές εκλογές Παναγιώτη Λαφαζάνη ο οποίος φαίνεται να έχει πλέον αρκετά μεγάλες διαφορές απο τη διαφαινόμενη νέα «κεντρική γραμμή».

Το να διατηρήσει ο Αλέξης Τσίπρας τα ποσοστά του Σύριζα σε επίπεδα κυβερνησιμότητας είναι ίσως μεγαλύτερη πρόκληση και από την ξαφνική απόκτησή τους και θα εξαρτηθεί απόλυτα από το πως και αν θα καταφέρει να επιλύσει εσωκομματικά και επικοινωνιακά τους γρίφους που έχουν εμφανιστεί σήμερα.