Από το ευρώ στη δραχμή και η σύγκριση με την Αργεντινή

Aρχική δημοσίευση: www.enallaxnews.gr 06/10/2011

Είναι γεγονός ότι όσο περισσότερο περνάει ο καιρός στην Ελλάδα της κρίσης, όλο και περισσότεροι διακινούν σενάρια επιστροφής στη δραχμή με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να πιστεύουν ότι θα ήταν ίσως καλύτερα αυτό να συνέβαινε. Σίγουρα, είναι ασύμβατο με την ψυχολογία των Ελλήνων να υφίστανται μια κηδεμονία που θέτει όρους και να νιώθουν στο πετσί τους την πτώση του ίδιου τους του βιωτικού επιπέδου.

Η πρώτη αντίδραση των περισσοτέρων είναι η άρνηση της υπάρχουσας κατάστασης και οι συζητήσεις για επαναδιαπραγμάτευση, για εκδίωξη της τρόικας, για εθνική οικονομική αυτοκυριαρχία κλπ. Όσοι δημοσίως καταγγέλουν ένθερμα τους πολιτικούς και την τρόικα για τα δεινά που η Ελλάδα περνάει, γίνονται οι περιστασιακοί ήρωες της καθημερινότητας στην Ελλάδα της κρίσης. Αντιθέτως, η κυβέρνηση κατηγορείται αδιακρίτως και αδιάκοπα για όποια απόφαση παίρνει, λόγω του ότι έχει –ομολογουμένως- πολύ άσχημο παρελθόν. Όσοι θεωρούν λύση το δανεισμό από την τρόικα θεωρούνται «τροϊκανοί προδότες» στη συνείδηση του μέσου Έλληνα που αποφάσισε πρόσφατα να παρακολουθήσει πιο τακτικά τη ροή των γεγονότων.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν έχει εξηγηθεί αρκετά ως τώρα τί θα γίνει άμα η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή. Άμα υπολογίσει κανείς τις συνέπειες που αναλύω παρακάτω σε ένα μόνο συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει. Ότι τα μέτρα που λαμβάνονται και οι δυσχέρειες που τώρα περνάμε είναι το μικρότερο δυνατό κακό συγκριτικά με το τι ακολουθεί στην εποχή της δραχμής.

Το ντόμινο της κατάρρευσης έχει ως εξής: Με το που θα επιστρέψουμε στη δραχμή, οι υποτιμήσεις της θα την οδηγήσουν στην ισοτιμια 1 ευρώ = 700-1000 δραχμές, έναντι της ισοτιμίας 1 ευρώ = 340,75 δραχμές που ίσχυσε όταν μπήκαμε στο νέο νόμισμα. Αυτό μοιραία θα οδηγήσει σε μία ραγδαία άυξηση του πληθωρισμού. Μια τέτοια άυξηση σημαίνει άυξηση του επιπέδου των τιμών στην αγορά, το οποίο αναπόφευκτα σημαίνει μείωση της αξίας μισθών και συντάξεων μέχρι και 50%, άρα της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Καμία σχέση δηλαδή με τα αντιστοιχα επίπεδα του 5 και 10% που μειώνονται σήμερα. Το βίαιο κούρεμα των ομολόγων θα οδηγήσει σε απώλεια πολλών δις από τα ασφαλιστικά ταμεία, με τις ανάλογες συνέπειες για τους συνταξιούχους. Το τραπεζικό σύστημα στο οποίο βασίστηκε τόσα χρόνια ο μέσος έλληνας για να ανεβάσει με φθηνά δάνεια το βιωτικό του επιπεδο θα καταρρεύσει, τη στιγμή που οι καταθέσεις θα αποσύρονται μαζικά. Οι υπάρχουσες επιχειρήσεις θα συρρικνωθούν δραματικά και αν η ιδέα μιας νέας επένδυσης σήμερα αποτελεί ευφάνταστο σενάριο, στην Ελλάδα της δραχμής θα είναι απλά αστείο. Τα εισοδήματα δε θα αναδιανεμηθούν δίκαια όπως ευαγγελίζονται ορισμένοι πολιτικοί που θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν τις δυσχέρειές μας, αλλά θα συγκεντρωθούν στα χέρια των εχόντων πιο ... «καπιταλιστικά» από ποτέ.

Το χειρότερο όλων όμως είναι το πως η υποτιμημένη δραχμή θα δραματοποιήσει το αρνητικό ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών που τόσα χρόνια έχουμε. Στην καλύτερη περίπτωση το μέγεθος όσων εισάγουμε είναι διπλάσιο από όσα εξάγουμε. Το 2010 για παράδειγμα που μειώθηκαν δραματικά οι εισαγωγές και οριακά αυξήθηκαν οι εξαγωγές ήταν 46 εκατ. Δολάρια ένατι 21. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι με μία υποτίμηση ένα κράτος και οι πολίτες του επωφελούνται εξάγοντας –δηλαδή πουλώντας-, αλλά οι εισαγωγές αντίστροφα ακριβάινουν δραματικά, καταλαβαίνει κανείς τι θα ζήσουμε με μια επιστροφή στη δραχμή. Ας σκεφτούμε πολύ απλά τι θα γίνει με το πετρέλαιο και τη βενζίνη τα οποία εισάγουμε και χωρίς τα οποία η ζωή μας θα ήταν σε τριτοκοσμικά επίπεδα.

Αυτό ακριβώς ήταν και το κέρδος της Αργεντινής, το οποίο πολλοί ευαγγελίζονται. Η Αργεντινή μετά την παύση της δανειοδότησής της και την επιστροφή της στο πέσο, το νεό νόμισμα υποχώρησε από 1 δολάριο = 1 πέσο στο 1 δολάριο = 3 πέσο. Πέρα από την αρχική δραματική αναταραχή που προκλήθηκε, σε βάθος χρόνου αυτό έδωσε κέρδος στην Αργεντινή με αποτέλεσμα η οικονομία της σήμερα να έχει ανοδικές τάσεις. Αυτό συνέβη ακριβώς γιατί Αργεντινή εξάγει πολύ περισσότερα απο όσα εισάγει και το φθηνό νόμισμά της είναι ο παράγοντας που συνέβαλε σε αυτό. Μπορεί η αξία του πέσο να είναι χαμηλότερη απ’ ότι παλιά, το μέγεθος των εξαγωγών όμως αυξάνει κατα πολύ την ποσότητα σε πέσο, ισοσκελίζοντας τις απώλειες της υποτίμησης.

Οπότε είναι πολύ ανακριβές και παραπλανητικό να συγκρίνουμε την Ελλάδα με την Αργεντινή, καθώς μιλάμε για πολύ διαφορετικά μεγέθη, πολύ διαφορετικές οικονομίες, πολύ διαφορετικά δεδομένα γενικά. Το μόνο στο οποίο η μία περίπτωση απλά θυμίζει την άλλη είναι το είδος της κρίσης και το έιδος της βοήθειας που δέχθηκαν. Οπότε, όσοι δηλώνουν ότι οφείλουμε όπως η Αργεντινή να απαλλαγούμε από το ΔΝΤ και μετά από λίγα χρόνια να ορθοποδήσουμε, κρύβουν την αλήθεια των αριθμών πίσω από την ανάκαμψη και οδηγούν την Ελλάδα σε επικίνδυνα μονοπάτια.