Αρχική δημοσίευση: www.enallaxnews.gr 06/11/2010
Λαμβάνοντας υπόψιν τα μεγάλα ποσοστά αποχής σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις της τελευταίας δεκαετίας –στις δημοτικές εκλογές του 2006 φτάσαμε σε επίπεδα μέχρι και 50%-, αλλά και την αυξανόμενη δυσαρέσκεια ενός πολύ μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης με το πολιτικό σύστημα και ορισμένους εκφραστές του, ένα παράδοξο εμφανίζεται.
Όταν η δυσαρέσκεια αυτή μεταφράζεται σε αδιαφορία για την πολιτική και οδηγεί τελικά σε αποχή στις εκλογικές αναμετρήσεις, είναι ικανή να εξασφαλίσει σε κάποιον υποψήφιο το χρίσμα είτε του δήμαρχου είτε του περιφερειάρχη. Το παράδοξο αυτό εξηγείται με πολύ απλά μαθηματικά. Ας λάβουμε υπόψιν τα αποτελέσματα στις εκλογές του 2006 στο Δήμο Θεσσαλονίκης. 245.546 ήταν οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι. 177.526 είναι ο αριθμός των ψηφισάντων, με το ποσοστό αποχής στον Α γύρο να ανέρχεται στο 27,70% που είναι μάλιστα σχετικά μικρό σε σχέση με άλλες περιοχές. Οι 68,319 που ψήφισαν τον μετέπειτα νικητή Βασίλη Παπαγεωργόπουλο του έδωσαν 41,4%. Σε περίπτωση που το 100% των εγγεγραμμένων ψήφιζαν, το ποσοστό του Παπαγεωργόπουλου θα ανερχόταν σε 29,93%. Η πράξη που παράγει αυτό το αποτέλεσμα είναι η εξής: 41,4/(100/72,3)*. Οπότε παρατηρεί κανείς ότι η αποχή έδωσε στον Παπαγεωργόπουλο περίπου 11,5%, ενώ χρησιμοποιώντας κανείς τον ίδιο τύπο για τους υπόλοιπους υποψήφιους βρίσκει ότι η αποχή τους έδωσε πολύ μικρότερα ποσοστά. Ίδια αποτελέσματα με την αποχή έχει και το ‘άκυρο’ ή το ‘λευκό.’ Μπορεί μάλιστα να φανταστεί κανείς το προβάδισμα που δίνει η αποχή στους πολυάριθμους δήμους και τις νομαρχίες που η αποχή φτάνει σε επίπεδα 50%.
Με αυτά τα δεδομένα αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο μεγάλος αριθμός των πολιτών που δηλώνουν δυσαρεστημένοι με την πολιτική ηγεσία, οφείλουν να διαλέξουν πολύ προσεκτικά τον υποψήφιο που τους εκφράζει και να του δώσουν άυριο την ψήφο τους.
No comments:
Post a Comment