Aρχική δημοσίευση: www.enallaxnews.gr 19/12/2011
Το κύριο πολιτικό εργαλείο των περισσότερων Ελλήνων πολιτικών καθ’όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα είναι ο λαϊκισμός. Λαϊκισμός είναι τα επιχειρήματα εκείνα των πολιτικών που δεν εκφράζουν απαραίτητα τις προσωπικές τους απόψεις, ούτε έχουν απαραιτήτως σχέση με την πραγματικότητα, όμως είναι απόλυτα προσαρμοσμένα στο τι θέλει να ακούει το εκλογικό ακροατήριο. Είναι δηλαδή ένα είδος μάρκετινγκ. «Πλασάρουν» ένα συγκεκριμένο προφίλ, το οποίο υπολογίζουν ότι θα προσελκύσει μια συγκεκριμένη μερίδα της «αγοράς» ψηφοφόρων, την ίδια ώρα που οι ίδιοι μπορεί προσωπικά ακόμα και να διαφωνούν με όσα λένε.
Το πρόβλημα διογκώνεται όμως όταν ο λαϊκισμός από τα λόγια περνάει στις ...πράξεις. Όταν δηλαδή πέρα απ’το να επικαλούνται «το εθνικό συμφέρον», «το δίκαιο του εργάτη», τους κάθε λογής «ασθενέστερους», χρησιμοποιούν και ζεστό χρήμα απ’το δημόσιο ταμείο για να ικανοποιήσουν το εκλογικό τους ακροατήριο με παροχές, επιδόματα, προσλήψεις στο δημόσιο κ.α. Αυτός μάλιστα είναι ίσως και ο κυριότερος λόγος που το χρέος και τα ελλείμματα έχουν φτάσει σε τόσο δυσθεώρητα ύψη. Γνώριζαν πολύ καλά τόσα χρόνια ότι ξόδευαν παραπάνω απ’ όσα η Ελλάδα εισέπραττε και ότι δημιουργούσαν με αυτό τον τρόπο ελλείμματα, τα οποία γνώριζαν ότι θα πλήρωνε η Ελλάδα πολύ ακριβά στην πρώτη δύσκολη συγκυρία, όπως και έγινε. Όλα αυτά με περισσή ευκολία τα έπρατταν, γνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι Έλληνες περιμέναν το κράτος-μπαμπά να τους ταϊσει και ότι δεν υπήρχε η συλλογική-κρατική ηθική στην κουλτούρα μας που θα τους έλεγχε και θα τους πίεζε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όλα αυτά γίνονταν με χρήμα κρατικό και όχι φυσικά των ίδιων των πολιτικών, οι οποίοι με περισσή ευκολία φόρτωναν τις μαυρες τρύπες που δημιουργούσαν στην οικονομία στους επόμενους.
Η κρίση όμως είναι παρούσα εδώ και δυο χρόνια και όλες αυτές οι πρακτικές του παρελθόντος πλέον πληρώνονται. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν μερίδιο συμμετοχής και ευθύνης στην κουλτούρα του «ξοδευω περισσότερα απ’ότι πρέπει για να ικανοποιησώ την τάδε κοινωνική ομάδα». Οι περισσότεροι σήμερα εμφανίζονται απο μετανιωμένοι έως φοβισμένοι βλέποντας την κατρακύλα της αποδοχής τους και την αποδοκιμασία από το κοινωνικό σύνολο.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν κάνουν την απλούστερη πράξη για να εξιλεωθούν κατα κάποιο τρόπο και να αποδείξουν ότι στην πολιτική βρίσκονται λόγω της θέλησής τους να εκπροσωπήσουν τον ελληνικό λαό και ότι δεν είναι απλά υψηλά αμοιβόμενοι επαγγελματίες. Να παραιτηθούν των υπέρογκων βουλευτικών προνομίων και αποζημιώσεων που λαμβάνουν και να αρκούνται σε ένα μίνιμουμ εισόδημα που θα καλύπτει τις ανάγκες τους, χωρίς πολλές πολλές πολυτέλειες, λιμουζίνες και ολόκληρους στρατούς προσωπικών συμβούλων, γραμματέων και λοιπών καλοπληρωμένων παρατρεχάμενων. Να νιώσει ο πολίτης ότι ο πολιτικός εξισώνεται εισπρακτικά μαζί του. Γιατί είναι αν μη τι άλλο προκλητικό για τους πραγματικά ασθενέστερους να βλέπουν τους υπαίτιους της κατρακύλας να εξακολουθούν να λαμβάνουν υπέρογκες αμοιβές. Να υπενθυμίσω ότι ο μέσος μισθός ενός βουλευτή αγγίζει τα 6000 ευρώ το μήνα. 150 Ευρώ λαμβάνουν για κάθε συμμετοχή τους σε κάθε είδους επιτροπές, ενώ σε τουλάχιστον 5000 ευρώ το μήνα αντιστοιχούν όλα τα περαιτέρω επιδόματά τους. Τέλος, στο 68% των αποδοχών τους ανέρχεται το αφορολόγητο όριο τους, παρόλο που η σκανδαλώδης αυτοτελής φορολόγησή τους έχει αντικατασταθεί από φορολόγηση του συνολικού εισοδήματός τους. Όλα αυτά τα ποσά μάλιστα είναι ψαλιδισμένα μετά την κίνηση του Πετσάλνικου να κουρέψει πολλά από τα προκλητικά επιδόματά τους –προκαλώντας μάλιστα την αντίδραση πολλών βουλευτών!!!- μειώνοντας το μέσο ετήσιο εισόδημα για ένα βουλευτή κατά 35-40000 ευρώ το χρόνο.
Παρόλο που οι ευθύνες βαραίνουν πολύ τους Έλληνες πολιτικούς, 117 πρώην βουλευτές ζητούν εν μέσω της παρούσας οικονομικής συγκυρίας βουλευτικές αποζημιώσεις. Υπάρχουν όμως και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις που δείχνουν το δρόμο. Μεταξύ άλλων, οι βουλευτές της ΝΔ Σπύρος Γαληνός και Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Ηλίας Μόσιαλος από το ΠΑΣΟΚ που έχουν αποποιηθεί όλων ή ορισμένων προνομίων τους και η Δημοκρατική Αριστερά που πιέζει προς την κατεύθυνση της περικοπής των προνομίων, όχι μόνο κρατούν μια πολιτικά τίμια στάση δεδομένης της κατάστασης, αλλα αποδεικνύουν για ποιό λόγο βρίσκονται στην πολιτική. Μάλιστα, ένας οξυδερκής πολιτικός που θα ήθελε σήμερα να περισώσει την πτωτική δημοτικότητα του, δε θα μπορούσε να βρεί καλύτερο τρόπο να δείξει τις προθέσεις του λαϊκίζοντας ...στην πράξη! Βάζοντας δηλαδή το χέρι στην τσέπη για να δείξει το πόσο πολύ αξίζει να εκπροσωπεί τον όλο και φτωχότερο ελληνικό λαό. Γιατί πλέον ούτε οι φιλολαϊκές, ούτε οι πατριωτικές κορώνες τρώγονται.
No comments:
Post a Comment