Ο μεγάλος απών από τις εκλογές

Aρχική δημοσίευση: www.enallaxnews.gr 02/04/2012

Όσο οι εκλογές πλησιάζουν, τόσο φουντώνουν και οι συζητήσεις σχετικά με το ποιός είναι ο κατάλληλος για να έχει αυτή τη φορά την ψήφο μας. Στο παρόν κείμενο επιχειρώ να σκιαγραφήσω τις κύριες τάσεις που υπάρχουν στο σώμα των ψηφοφόρων, το ρόλο που παίζουν οι δημοσκοπήσεις και ποιό είναι το πιθανό αποτέλεσμα με βάση τα σημερινά κομματικά και πολιτικά δεδομένα. Τέλος εξηγώ γιατί αυτό το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο όσο λείπει ο παράγοντας Χ που θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό και εκλογικό τοπίο.

Ποιόν να ψηφίσουμε αυτή τη φορά, λοιπόν; Με δεδομένη την απογοήτευση των ψηφοφόρων από τους πολιτικούς και την αδράνεια του πελατειακού μηχανισμού, υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων που έχει μείνει χωρίς μία επιλογή που να πιστέψει και να θέλει να στηρίξει. Μιλάω για αυτούς που δεν είναι ακόλουθοι κάποιου κόμματος και δε προσεκλύονται από τον λαϊκίστικο και ψηφοθηρικό λόγο των κομμάτων που έχουν ακολουθήσει «αντιμνημονιακές» πολιτικές (Νέα Δημοκρατία, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Λαος, Δημοκρατική Αριστερά, Συ.ρι.ζα., ΚΚΕ), έχοντας αντιληφθεί ότι οι δανειακές συμφωνίες ήταν αναπόφευκτες. Την ίδια ώρα, δε φαίνεται να εμπιστεύονται τον Βενιζέλο. Είναι πολιτικός που ακολούθησε μεν την απαραίτητη πολιτική της σύναψης των δανειακών συμβάσεων, αλλά υπάρχει διάχυτη νομίζω η αντίληψη ότι κουβαλάει και αυτός πολλές πολιτικές «αμαρτίες» από το παρελθόν. Το ίδιο με το τωρινό Πασόκ του Βενιζέλου ισχύει και για τα φιλελεύθερα κόμματα της Ντόρας Μπακογιάννη και του Στέφανου Μάνου.

Οι κυρίαρχες τάσεις στο εκλογικό σώμα νομίζω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνούσαμε ότι -κατά προσέγγιση σίγουρα- είναι οι εξής: Οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι σε μεγάλο ποσοστό έχουν προσωπικές και χρόνιες συμπάθειες προς συγκεκριμένους πολιτικούς και συγκεκριμένες παρατάξεις, τις οποίες παρόλες τις εξελίξεις θα στηρίξουν στις ερχόμενες εκλογές, ακόμα και αν αυτό γίνει για λόγους ...συνήθειας. Οι «αγανακτισμένοι» και οι φορείς συγκεκριμένων ιδεολογιών, οι οποίοι θεωρούν συνήθως ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι ενός διεθνούς χρηματοπιστωτικού κυκλώνα και ότι η Ελλάδα του πριν δεν υπάρχει λόγος να μεταρρυθμιστεί και στηρίζουν τα κόμματα της αριστεράς και της δεξιάς που έχουν υποσχεθεί να δώσουν τον ανένδοτο αγώνα προς οτιδήποτε προέρχεται από το εξωτερικό. Οι κομματικοί ακόλουθοι, οι οποίοι μαζί με όσους λάβουν ακόμα και αυτή τη φορά υποσχέσεις και εξυπηρετήσεις θα στηρίξουν στις εκλογές ένα από τα δύο «μεγάλα» κόμματα. Τέλος, όλοι οι υπόλοιποι, δηλαδή οι μετριοπαθείς που τα αντιμετωπίζουν όλα με επιφύλαξη και στοχασμό, οι μη ενταγμένοι και απογοητευμένοι από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό που το θεωρούν υπαίτιο της σημερινής κατάστασης μαζι και με τους αδιάφορους, οι οποίοι αποτελούν νομίζω το μεγαλύτερο κομμάτι του εκλογικού σώματος.

Στο δρόμο προς τις εκλογές, οι δημοσκοπήσεις φαίνονται να ρυθμίζουν τις πολιτικές εξελίξεις. Όσοι βέβαια έχουν ασχοληθεί με το πως γίνονται οι δημοσκοπήσεις και το κατά πόσο θα μπορούσε το αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων να ανταποκρίνεται σε μια πιθανή εκλογική πραγματικότητα γελάει αυτό τον καιρό πικρά! Οι δημοσκοπήσεις ήταν, είναι και θα είναι μια σφυγμομέτρηση που λειτουργεί πολύ διαφορετικά από τις εκλογές. Ο κόσμος εκδηλώνει με ευκολία και πολλές φορές «ελαφρά τη καρδία» αγανάκτηση, δυσαρέσκεια ή συμπάθεια, απαντώντας απλά σε κάποιες ερωτήσεις στο τηλέφωνο απο την άνετη πολυθρόνα του σπιτιού του. Στις ερχόμενες εκλογές, πέρα από όσους είναι αποφασισμένοι για το τι θα ψηφίσουν, οι υπόλοιποι, θα αφήσουν τους αποφασισμένους να καθορίσουν το αποτέλεσμα με το πρόσχημα της έλλειψης εναλλακτικής πρότασης. Ενώ λοιπόν στις δημοσκοπήσεις τα ποσοστά που καταγράφονται φαίνονται σήμερα μοιρασμένα μεταξύ των παραδοσιακών και των νέων κομματικών σχηματισμών, στις εκλογές που έρχονται οι ηλικιωμένοι και οι υπόλοιποι παραδοσιακοί ακόλουθοι των κομμάτων που θα ψηφίσουν όπως αναμένεται τα παραδοσιακά «μεγάλα» κόμματα και θα τους δώσουν πιθανότατα ένα ποσοστό κοντά στο συνηθισμένο 70-80%. Ο κερδισμένος μάλιστα είναι πολύ πιθανό να συγκεντρώσει και πάνω από το 42% του πολύ μικρού ποσοστού ψηφισάντων και να σχηματίσει κυβέρνηση.

Ο μεγάλος απών από τις εκλογές, λοιπόν, είναι η παράταξη Χ που θα δώσει στους αναποφάσιστους και λοιπούς απογοητευμένους λόγο να ψηφίσουν. Το νέο θα αντιπροσωπεύει μια ορθολογική πρόταση, που αντιλαμβάνεται τα κακώς κείμενα που οδήγησαν την Ελλάδα στο σημερινό σημείο και θα δει ταυτόχρονα την κρίση ως ευκαιρία να μεταρρυθμίσει τον κρατικό μηχανισμό προς το πιο λειτουργικό και πιο αποδοτικό οικονομικά. Θα το διαμορφώνουν κομμάτια του πολιτικού παρελθόντος που έχουν αποδείξει με τη στάση τους πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης ότι έχουν θέση στο μέλλον πλάι σε νέα πρόσωπα με τεχνοκρατικές γνώσεις που θα έρθουν να προσφέρουν. Το μόνο που λείπει είναι η πρωτοβουλία. Είτε γιατί τα πρόσωπα αυτά είναι διάσπαρτα σε διάφορους χώρους και γιατί δυστυχώς δεν υπήρξε η τόλμη για την υπέρβαση, είτε γιατί οι ψηφοφόροι που περιμένουν μια τέτοια πρωτοβουλία δε πίεσαν αρκετά τις εξελίξεις ωστε να είναι αυτή η υπέρβαση αναπόφευκτη.