Aρχική δημοσίευση: www.enallaxnews.gr 31/01/2012
Ασφαλώς ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι δυσλειτουργικός. Ασφαλώς είναι η πηγή πολλών παθογενειών τις οποίες γέννησε και οι οποίες πλέον ξεπερνούν τη σφαίρα του δημοσίου έχοντας γίνει μέρος της νοοτροπίας μας …στην Ελλάς του 2000 που έλεγε και ο Καζαντζίδης. Ασφαλώς η πολιτική διαχείρηση του δημοσίου τομέα είναι αντιπαραγωγική και ενέχει πρωταρχικά κομματικές στοχεύσεις και πελατειακές συμπεριφορές. Ασφαλώς μια οποιαδήποτε εταιρία στη σημερινή πολύ ανταγωνιστική παγκοσμιοποιημένη οικονομία πρέπει να είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα πλεονασματική. Φυσικά αυτό αφορά και τις επιχειρήσεις που διαχειρίζεται το κράτος. Οι αγορές και τα υπόλοιπα φαντάσματα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισιτκού τέρατος δεν επιτρέπουν άλλη επιλογή. Δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Επιβιώνεις ή κλείνεις όποιος και να είσαι. Μέχρι και η Kodak έκλεισε. Ποιός να το φανταζόταν.
Με τα δεδομένα αυτά, οι φιλελεύθεροι πολύ έξυπνα βλέπουν τη δομή της παρούσας κρίσης ως ευκαιρία προβολής των επιχειρημάτων που ανέκαθεν είχαν. Τα οποία, δεδομένων των συνθηκών, σίγουρα φαίνονται πέρα για πέρα ορθολογικά. Το κορπορατιστικό και το σοσιαλιστικό όνειρο του οργανισμού που εξυπηρετεί κάποιο «κοινωνικό καλό» αδιαφορώντας για τα ελλείμματα που παρήγαγε δυστυχώς τελείωσε και ξυπνήσαμε σε μια εποχή που απαιτεί υγιείς οικονομικά επιχειρήσεις και ανταγωνισμό.
Κάνουν όμως ένα σφάλμα. Πέρασαν από το στάδιο του να αναδεικνύουν τις δομικές αδυναμίες του δημοσίου και τις αδικίες που αυτές παρήγαγαν τόσα χρόνια, στο να δαιμονοποιήσουν ο,τι σχετικό με αυτό. Οι κακές συμπεριφορές επισκίασαν όποιες καλές. Οι ελλειμματικοί οργανισμοί παρέσυραν μαζί τους στον καιάδα και τους πλεονασματικούς. Οι φιλελεύθεροι πολύ έξυπνα –και δίκαια σε κάποιο βαθμό- αντιμετωπίζουν το δημόσιο ως την απόλυτη πηγή όλων των δεινών της οικονομίας μας. Ως εκ τούτου επιθυμούν και προωθούν την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων οργανισμών και όλων των υπόλοιπων πλουτοπαραγωγικών πηγών που ανήκουν στην Ελλάδα.
Επαναλαμβάνω ότι οι εξελίξεις σε μεγάλο βαθμό τους δικαιώνουν. Εκεί που χάνουν την επαφή με τον ορθολογισμό τους, αποδεικνύοντας ότι κατα κύριο λόγο ακολουθούν κατα γράμμα την ιδεολογία τους είναι στη δαιμονοποίηση του δημοσίου. Όμως, το δημόσιο είναι δυσλειτουργικό και ελλειματικό λόγω συγκεκριμένων προβληματικών πρακτικών που αντιμετωπίζονται. Δυνητικά, θα μπορούσε να επανέλθει ως πλεονασματικό και κερδοφόρο, διατηρώντας και την πολύ σημαντική κοινωνική του προσφορά το ρόλο της οποίας οι φιλελεύθερες φωνές πολλές φορές παραβλέπουν. Η πηγή των δεινών του δημοσίου και των δεινών που το ίδιο προκάλεσε σε ολόκληρη την κοινωνία είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου η κομματική-πελατειακή διοικητική αντιμετώπισή του. Το δημόσιο διοικείται από «άρχοντες» που το αντιμετωπίζουν ως παράγοντα διατήρησής τους στην εξουσία αδιαφορώντας για την οικονομική συμπεριφορά και την κοινωνική προσφορά του οργανισμού. Ένα δημόσιο με ανεξάρτητο από τα κόμματα management που θα αποτελείται απόαξιολογημένα στελέχη έχοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο απόλυσης, μπορεί να αποδειχθεί κερδοφόρο, αλλά και να τηρεί απαρέγκλιτα τις άυλες υποχρεώσεις που έχει απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Υπάρχουν μάλιστα αρκετοί που υπερασπίζονται δημόσια αυτό το επιχείρημα, το οποίο δυστυχώς βυθίζεται στη θάλασσα παραπληροφόρησης, λαϊκισμού και ανορθολογισμού στην οποία έχουμε ναυαγήσει.
Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι το παραπάνω επιχείρημα δεν αμφισβητεί τη γενικότερη ορθότητα της φιλελεύθερης πρότασης και δεν είναι εκ διαμέτρου αντίθετο. Επίσης ούτε οι υπερασπιστές του παραπάνω επιχειρήματος ούτε οι φιλελεύθεροι φαίνονται από μόνοι τους ικανοί να σταθούν εκλογικά και να προσελκύσουν από μόνοι τους την παραπληροφορημένη από τα φαντάσματα του ελληνικού πολιτικού και μηντιακού παρελθόντος κοινωνία. Οι μεν δεν απέχουν απαραίτητα από τους δε και η συνεργασία μεταξύ των δύο είναι η μόνη περίπτωση να δούμε ισχυρή, ορθολογική και εποικοδομητική πολιτική πρόταση στη σημερινή συγκυρία.
No comments:
Post a Comment