Δεν ήταν ψήφος διαμαρτυρίας η ψήφος στο Σύριζα

Aρχική δημοσίευση: www.enallaxnews.gr 10/05/2012

Πολλοί παραδοσιακοί υποστηρικτές του Πασοκ και της Νέας Δημοκρατίας εξήγησαν την τεράστια απώλεια ποσοστών ως «τιμωρία» που δέχτηκαν από τους ψηφοφόρους τους, με ψήφο στα υπόλοιπα αντιμνημονιακά κόμματα. Ειπώθηκε ότι οι ...χαμένοι ψηφοφόροι δεν είναι αντιμνημονιακοί, ότι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να παραμείνει σε τροχιά δανειακών συμβάσεων και σε τροχιά ευρώ και ότι ψήφισαν άλλα κόμματα για να τιμωρήσουν τα μεγάλα για τις αμαρτίες τους υπολογίζοντας ότι πολλοί άλλοι θα τα ψήφιζαν και θα έβγαινε κάποια κυβέρνηση.

Αντιθέτως, όσοι συζητούν αυτές τις εκδοχές έχουν λάθος αντίληψη για το πόσο «δεμένοι» ήταν οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι των κομμάτων με αυτά. Η αλήθεια είναι άλλη. Δεν μιλάμε για δυσαρεστημένους Νεοδημοκράτες και Πασόκους. Μιλάμε για παραδοσιακούς ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν οριστικάτα δυο μεγάλα κόμματα. Αυτό φαίνεται και από τις πρώτες δημοσκοπήσεις μετά τις εκλογές που εμφανίζουν το Σύριζα να έχει αυξήσει κατά πολύ τα ποσοστά του. Αυτό είναι ένα δείγμα ότι οι ψηφοφόροι πιστεύουν στο Σύριζα και ότι δε τον ψήφισαν για να διαμαρτυρηθούν.

Αυτά συνέβησαν για πολλούς λόγους. Πρώτο και κυριότερο είναι η αδυναμία των δύο κομμάτων να εξυπηρετήσουν με πελατειακό τρόπο τους ψηφοφόρους τους. Πολλοί πίστευαν τόσα χρόνια ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων ΝΔ και Πασοκ ήταν αφοσιωμένοι σε αυτούς για ιδεολογικούς λόγους. Μάλλον πλανώνται πλάνην οικτρά... Οι περισσότεροι ακολουθούσαν αυτά τα κόμματα για απολύτως ιδιοτελείς λόγους, οι οποίοι πλέον δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετηθούν στο βαθμό που αυτό γινόταν πριν. Οπότε είναι λογική η εκλογική κατάρρευσή τους τώρα, όπως ακόμα λογικότερο θα είναι να συνεχιστεί η κατρακύλα τους και στις επόμενες εκλογές.

Δευτερευόντως, απ’ότι φαίνεται είναι μύθος το ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων προτιμά την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων απότι φαίνεται έχει πεισθεί στις πλατείες των αγανακτισμένων, στις πορείες, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και από τα «αντιμνημονιακά» διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης είτε ότι η Ελλάδα πρέπει να απαγκιστρωθεί από ευρώ και μνημόνια, είτε ότι με κάποιο περίεργο τρόπο ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο Ευρώ αλλά χωρίς το μνημόνιο. Την ίδια ώρα, οι μόνοι εκφραστές των πραγματικών ευθυνών και αναγκών της Ελλάδας που περνάνε μέσα απ’το μνημόνιο και την παραμονή στο Ευρώ είναι τα δυο κόμματα εξουσίας και μερικά «παραδοσιακά» μέσα ενημέρωσης. Έχουν απαξιωθεί όμως σε τέτοιο βαθμό από τους ψηφοφόρους και τους τηλεθεατές ή αναγνώστες τους αντίστοιχα που δε μπορούν να πείσουν ακόμα και όταν επιστρατεύουν λογικά επιχειρήματα.

Τρίτο και σημαντικότερο είναι το ότι οι Έλληνες από την αρχή της κρίσης φερόμαστε περισσότερο σαν κακομαθημένα παιδιά, παρά σαν υπεύθυνοι ενήλικες. Η κρίση που περνάμε είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αποτέλεσμα δικών μας νοοτροπιών και σε επίπεδο πολίτη και σε επίπεδο πολιτικού. Παρόλα αυτά, οι πολίτες προτιμούν να ακούνε ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει και ότι φτωχαίνει λόγω μιας κρίσης για την οποία φταίνε αποκλειστικά ξένα συμφέροντα που επιβουλεύονται το κακό μας και μας εκμεταλλεύονται. Σαφέστατα υπήρξαν συμφέροντα που επωφελήθηκαν από την ελληνική κρίση, αλλά άμα πρώτοι εμείς αλλάζαμε τα κακώς κείμενα της οικονομίας μας δε θα μπορούσε κανένας να εκμεταλλευθεί μια ισχυρά προστατευμένη οικονομία... Αντ’αυτού και αντί να συζητάμε στην προεκλογική εκστρατεία για το τι θα μεταρρυθμίσουμε απο εδώ και πέρα, οι πολιτικοί αναλώθηκαν στο μεταναστευτικό ζήτημα φουσκώνοντας και τα ποσοστά των ανεξάρτητων ελλήνων και της χρυσής αυγής.

Ο κόσμος ψήφισε και πάλι τους καλύτερους λαϊκιστές. Αυτούς που υποσχέθηκαν πράγματα χωρίς να μιλάνε για την οικονομική πανωλεθρία που θα φέρουν αυτά που υποσχέθηκαν. Πάντα όμως αυτό έκαναν. Οι Έλληνες θέλαμε πάντα πολιτικούς τύπου Ανδρέα Παπανδρέου να μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Ηγέτες εντυπωσιακούς και όχι ουσιαστικούς. Σήμερα βρήκαν τον Καμμένο και τον Τσίπρα να επιτελέσουν αυτό το ρόλο. Δε τους ψήφισε ο κόσμος από αγανάκτηση. Τους ήθελε πάρα πολύ. Είμαστε ένας ευθυνόφοβος λαός που επιλέγει τους πολιτικούς που δε τους θυμίζει τις ευθύνες αυτές. Ας ελπίσουμε να μη καταλήξουμε σε άτακτη χρεωκοπία και επιστροφή στη δραχμή γιατί τότε θα είναι πολύ αργά για να μετρήσουμε αυτά τα λάθη μας.